Góðu lærarar, leiðarar og fakfólk á miðnámi og á yrkisnámi
Tað er mær ein stórur heiður at standa her í dag og seta hetta heildartiltakið, sum savnar tykkum øll – fakliga sterku og eldhugaðu fólkini, sum dagliga mynda og menna okkara ungdóm. Evnið í dag er fakligur trivnaður, og tað er ikki tilvildarligt. Tað er eitt evni, sum rakar kjarnuna í tí, vit gera – og í tí, vit ynskja at byggja upp.
Fakligur trivnaður er ikki bert ein kensla av at trívast í einum faki. Hann er eitt samansett fyribrigdi, sum snýr seg um at kenna meining, at hava møguleika at mennast, og at vera partur av einum fakligum felagsskapi, har vit kenna okkum virðismett og hoyrd. Hann snýr seg um at hava dirvi til at læra, at tora at gera mistøk, og at kenna seg tryggan í einum umhvørvi, har læring er ein felags ferð.
Sum Ane Qvortrup lýsir tað, er fakligur trivnaður ein javnvág millum kenslur – bæði tær, sum geva íblástur og gleði, og tær, sum kunnu vera avbjóðandi. Tað er ein støða, sum broytist yvir tíð, og sum er tongd at okkara møguleika at virka og mennast fakliga. Tað merkir, at fakligur trivnaður ikki kann skiljast frá undirvísingini sjálvari – frá tí, vit gera í flokkinum, í kjakinum og í samstarvinum við næmingar og starvsfelagar.
Men vit vita eisini, at treytirnar fyri undirvísing eru broyttar. Sum Steen Beck vísir á, eru ungdómsárini í dag merkt av skundi, av krøvum um at vera perfektur, og av eini individualisering, sum kann gera tað trupult at finna felagsskap og meining. Hetta setur stór krøv til okkum sum lærarar og leiðarar. Vit skulu ikki bert undirvísa – vit skulu eisini skapa rammur fyri fakligari menning og trivnaði.
Tí er tað so týdningarmikið, at vit taka fakligan trivnað í stórum álvara. Tað snýr seg um at seta orð á, hvat fakligur trivnaður er – og hvussu vit kunnu arbeiða við honum í gerandisdegnum. Tað snýr seg um at skapa umstøður, har næmingar kenna seg fakliga tryggar, har tey tora at ivast og spyrja, og har tey tora at luttaka.
Hetta tiltak er ein gyltur møguleiki at arbeiða við hesum evninum. Í verkstovunum fara tit at fáa íblástur og amboð til at styrkja fakliga trivnaðin – bæði hjá næmingum og hjá tykkum sjálvum. Tit fara at arbeiða við trúnni á egnan førleika, við fakligan felagsskap, við talgildisbúgving og við fakligan trivnað hjá fleirmæltum næmingum. Hetta eru øll viðurskifti, sum hava stóran týdning fyri, hvussu næmingar uppliva sína læring og sín skúla.
Men fakligur trivnaður snýr seg eisini um okkum sum fakfólk. Um okkara egnu kenslu av at trívast í tí, vit gera. Um okkara møguleika at menna okkum, at fáa íblástur, og at vera partur av einum fakligum felagsskapi, har vit kenna okkum hoyrd og virðismett. Tað er ikki bert næmingurin, sum skal trívast – tað skal lærarin eisini.
Tí vil eg eisini nýta høvið at takka tykkum øllum. Tit, sum dagliga arbeiða við okkara ungdómi – sum undirvísa, vegleiða, stuðla og menna. Tit eru grundarsteinurin í fakliga trivnaðinum. Tað er tykkara eldhugi, tykkara fakligheit og tykkara umsorgan, sum ger mun. Og tað er tykkara dirvi at taka fakligar avbjóðingar og at menna tykkara undirvísing, sum skapar eitt skúlaverk, vit kunnu vera errin av.
Somuleiðis vil eg takka Námi fyri at skipa fyri hesum tiltakinum og eisini Miðnámi á Kambsdali fyri at hýsa tiltakinum í hesum nýggju og glæsiligu hølunum.
Latið okkum saman arbeiða fyri einum skúlaverki, har fakligur trivnaður er ein sjálvsagdur partur av gerandisdegnum. Ein skúli, har næmingar ikki bert læra, men eisini trívast – fakliga, sosialt og mentalt. Ein skúli, har lærarar kenna seg fakliga tryggar og hava møguleika at menna seg. Ein skúli, har vit saman skapa meining og framtíð.
Takk fyri, og góða eydnu við tiltakinum!